Ścieżka 404 Do przodu

Cały boży dzień siedziałem grzecznie w domu. Cały dzień. I należało spędzić go tak do końca a nie wpadać na wieczór na genialny pomysł wycieczki motocyklowej. Kurde ale zmokłem. Zmokłem do gaci. A co gorsza całe wczorajsze pucowanie motóra szlag trafił. A taki był czyściutki, błyszczący i lśniący. Ehhh. Przynajmniej jedno się wyjaśniło: odpowiedź na pytanie czy jadę nad morze jutro czy we wtorek. Jadę we wtorek - do jutra nie wyschnę. Generalnie to kiepskie to lato. Już o tym wspominałem ale tak mnie zawodzi że wspomnę po raz kolejny - kiepskie jak cholera. Moknę średnio dwa razy w tygodniu, że o wychładzaniu organizmu w trakcie jazdy nie wspomnę.

Nie wiem co będzie nad morzem. Chyba nawet trochę się boję. Boję się że wrócą wspomnienia i że sobie z tym nie poradzę. Że żal, smutek, zwątpienie i rozczarowanie przybiorą na sile i zapadnę się w siebie. Że opadną mi ręce na myśl co też się w tym moim życiu porobiło. I że na myśl o tym co się porobiło odechce mi się robić cokolwiek. To się może zdarzyć. Jednak muszę tam pojechać. Jednak rok w którym nie stanąłbym na plaży, w którym nie pogrzebałbym w piasku, w którym nie popatrzył na ogrom wody i nie posłuchał szumu fal byłby rokiem totalnie straconym. Więc mimo tego co się może zdarzyć, mimo tych obaw muszę tam pojechać. Muszę. A może? A może kto wie? Może będzie zupełnie inaczej? Może właśnie akurat uwolnię się od wspomnień? Może akurat to będzie moment przełomowy? Może akurat nastąpi ostateczne zakończenia tego wszystkiego co było. Może wreszcie przestanę o tym co było myśleć, może przestanę rozpamiętywać? To się może stać. To się może stać bo akurat od kilku dni ( nie to żeby wpływało to jakoś znacząco na moje samopoczucie ) ale chodzi za mną ciągle powtarzane: ale ty kurwa jesteś. I ciągle powtarzane: eh ty mendo, ale mnie załatwiłaś. I budzę się a pierwszą myślą powracającej świadomości jest: niech cię szlag. I kładę się spać a ostatnim stwierdzeniem zanim zasnę jest: jebał cię pies. To chyba jakiś nawrót złości? Złości która we mnie siedzi a którą muszę z siebie wyrzucić. No więc wyrzucam. W każdej wolnej chwili, chwili gdy tylko mam sekundę na refleksję, gdy mojej głowy nie zaprzątają miliony danych dnia powszedniego, powtarzam: niech cię szlag, niech cię szlag. I po co mi to wszystko było? No po co? Dwadzieścia zmarnowanych lat. Lat pełnych złudzeń i jak to teraz widzę – pełnych ( chyba ) fałszu. Zastanawiam się nieraz jak tak można żyć. I nie rozumiem. Nic nie rozumiem. I jedyne co mi przychodzi do głowy to refleksja że to moja życiowa porażka. No właśnie porażka. Ale?

Ale czy jest mi teraz lepie j czy gorzej? No właśnie. Na pewno gorzej? Przez ostatnie miesiące uważałem, przekonany byłem że właśnie gorzej? Ale czy na pewno? Czy to nie było tylko takie przeświadczenie wynikające z faktu że skoro ktoś cię kopnął w dupę to musi ci być gorzej? Zdecydowanie inaczej by to wyglądało i zupełnie lepiej bym się czuł gdybym to ja kopnął. O tak, to to by było pozytywne nawet. No ale przecież ja nigdy, przenigdy bym tego nie zrobił. Kopnięto mnie. I to chyba też jest jeden z powodów dlaczego odebrałem całą sytuację jako: jest gorzej. Kopnął mnie ktoś komu tak bardzo ufałem , którego byłem pewien i którego ja nie kopnął bym nigdy, przenigdy. Więc przez ten cały miniony czas odbierałem to jako: jest gorzej. Ale jest gorzej? Jak się temu tak bliżej przyjrzeć, jak się tak nad tym chwilę zastanowić to chyba nie? Jak się tak odnaleźć w nowej rzeczywistości, jak dać sobie czas na układanie spraw na nowo to chyba nie? Chyba nie? Wystarczy przystosować się do nowych okoliczności przyrody. Wystarczy się przystosować. I nawet te podróże do pracy pociągiem, którym się większość dziwi i ręce załamuje że ciężko, można polubić i odnajdywać w nich pozytywne aspekty. I nie stają się one udręką, a wręcz przeciwnie – przyjemnością. Wiec czas płynie i leczy a mi zaczyna być – nie gorzej. Pewnie też i nie lepiej? Po prostu żyję i tyle. Jak to zwykłem cytować z jednego takiego mojego ulubionego filmu: rzeczywistość stawia przed nami problemy a my musimy, musimy je rozwiązywać.