Ścieżka 377 Do przodu

Ludzie. Czy was już całkiem po... No właśnie. Powinienem zachować klasę i ograniczyć się do: czy was już całkiem porąbało? Ale. Ale oburzenie czy raczej zdziwienie moje jest tak duże że żeby to wyrazić dobitnie, mocno, tak jak czuję muszę zapomnieć o trzymaniu klasy i posunąć się do: czy was już całkiem pojebało? Ludzie! Ludzie, ludzie, ludzie! Czy was już całkiem pojebało? Tak całkiem? Do czego to dochodzi? Czym się to skończy? Czy wy nie widzicie? Czy nie zdajecie sobie sprawy z jak wielkim zagrożeniem się stykacie? Czy nie potraficie realnie oceniać tego? Czy się nie boicie? Czy trzeba wam to tłumaczyć? Chyba tak. Więc słuchajcie. Słuchajcie bo ważne to jest i nie będę powtarzał. Jesteście zagrożeni. Tak. To jest ostrzeżenie. Ostrzeżenie przed człowiekiem zdziwaczałym i szalonym. Człowiekiem który często sam nie wie co robi, a już na pewno tego co robi nie rozumie. Człowiekiem którego wyobraźnia jest tak pokręcona że nie potrafi realnie odczytywać rzeczywistości. Człowiekiem który żyje w swoim innym świecie. Przebywanie z tym człowiekiem na dłuższą metę grozi trwałym uszkodzeniem funkcji myślowych. A w skrajnych przypadkach może doprowadzić do zatrzymania potrzeby działania. A gdyby tego jeszcze było mało to człowiek ten jest kompletnie nieprzewidywalny i nie panuje nad swoimi emocjami. Jest dla was dużym zagrożeniem więc posłuchajcie mojej przestrogi i strzeżcie się. Strzeżcie się. Strzeżcie się. Strzeżcie się. Strzeżcie się. Strzeżcie się – MNIE. Strzeżcie się mnie bo przeżyłem szok i zdumienie gdy na liczniku komentarzy odnotowałem astronomiczną cyfrę 12 osób komentujących. To szok. Szok dla mnie i zaskoczenie. Czyli aż 12 osób przeczytało tą poprzednią notkę? Czyli aż 12 osób dotknąłem swoim chorym postrzeganiem życia. Nie wiem czy zdajecie sobie sprawę ale każde, ale to każde słowo, każde zdanie z którym się stykacie zostawia w was swój ślad. Czy to większy, czy to mniejszy ale zostawia. Gdzieś tam tkwi, gdzieś tam może uwiera, może coś otwiera a może coś zamyka. Poczujcie to. Zdajcie sobie z tego sprawę. Stańcie się świadomi. I strzeżcie się mojej chorej psychiki bo co jak co ale sam się jej boję. Boję się siebie. Zdaję sobie sprawę jak wielki potwór drzemie we mnie choć wcale nie śpi. I zrywa się jak dziki zwierz gdy najmniej się tego spodziewam. ( ooo właśnie biała, Bialutka, najbielsza mnie pogania ). Tak właśnie jak zerwał się w czwartek. Niby nic. Niby tylko ochlapał mnie samochód. Niby tylko zgubiłem rękawiczkę na ulicy. Wiem gdzie ją zgubiłem, wróciłem tam po chwili, i obszedłem to miejsce tysiąc razy, i do końca życia nie zrozumiem co się z nią stało. Niby tylko przez te poszukiwania spóźniłem się na pociąg. Niby tylko pojechałem następnym za godzinę. Niby tylko pociąg ten przyjechał do celu spóźniony tyle, że dogonił go następny. Niby tylko jedząc kanapkę ugryzłem się w dolną wargę. I niby tylko pomyślałem „kurwa jak się można ugryźć w dolną wargę jedząc kanapkę?”. I niby zaraz potem ugryzłem się ponownie. I niby już to miałem gdzieś gdy ugryzłem się po raz trzeci. I niby tylko mój poranny pociąg spóźnił się 20 minut. I niby tylko metro przyjechało napchane po brzegi. I niby tylko w autobusie jak w puszce sardynek. I niby tylko ktoś uciskał nerkę łokciem. I niby tylko staruszka z staruszkowym wózkiem na zakupy gramoli się gdy już i tak spóźnienie na ósmą do roboty. I niby to nic te wszystkie niby ale jak się dziki mój zwierz zerwał to przekleństw, bluzgów, złorzeczeń i wściekłości końca nie było. Niepohamowana agresja i złość. Złowroga chęć niszczenia. BÓG. Dostał tyle hiu i kutasów, i niech spierdala ode mnie jak najdalej. Huj z nim i jego polityką. Taka we mnie drzemie bestia. I boję się tej bestii. Nie wiem do czego się posunie następnym razem. Bo są dni, jest czas że mimo najszczytniejszych myśli, najwspanialszych myśli, najszlachetniejszych intencji włazisz w gówno, sra na ciebie ptak a mijający cię samochód trafia w kałużę. I gdy myślisz sobie, dobra jest, to tylko gówno, to tylko srajptak, to tylko kałuża na moich spodniach to włazisz w kolejne gówno, kolejny ptak sra ci na głowę i kolejna kałuża ląduje na twoich spodniach. Bestia jest we mnie. Gotuje się we mnie i przeklinam gdy nikt nie słyszy. Ale tak jest. Lepiej żeby tego nie było. I lepiej trzymać się ode mnie z daleka.

A ty Bialutka w takim czasie dokładasz jeszcze swoje. No ale jak się pierdoli to już wszystko. Po co? Po co piszesz takie notki? Po co zamieszczasz takie fotki? Może sobie dodaję ważności i źle odczytuję ale ten fajek to mi na złość? Masz tyle pięknych zdjęć. Na wielu tak ślicznie wyglądasz. Po co niszczysz swój obraz we mnie? Co chcesz przez to osiągnąć? Chcesz zaprzepaścić to co tak ładnie i konsekwentnie tyle czasu budowałaś? Mój szacunek dla ciebie. Mój podziw dla ciebie. Moją radość gdy piszesz. Piszesz teraz że masz zamiar sobie wpaść w tarapaty. Odbić sobie to za co tak cię podziwiam i za co tak cię lubię. Piszesz o braku moralności i takich tam. No cóż. Twoja to głowa i życie i nie mi wtrącać się i oceniać. Ale nawet twoja najlepsza przyjaciółka pyta: po co? Po co włazisz w to gówno? Chcesz sprawdzić na ile możesz liczyć na przyjaciół? Chcesz sprawdzić kiedy się od ciebie odwrócą? Sprawdzaj. Ale pomyśl. Jak się oni czują. Pomyśl o nich. Pomyśl że może i robisz im kuku. Nie wiem, bo nie napisałaś co też za szaleństwa ci do głowy przychodzą ale czy myślisz że brak opamiętania to jest wolność? Brak opamiętania to nie wolność. I lubieżność to nie namiętność. Twoja sprawa też, w jakich startujesz konkursach i o czym w nich piszesz ale perspektywa ciebie jako recenzentki takiej literatury jakoś mnie nie powala. Wolałbym żebyś recenzowała naszego „Małego Księcia”. Powiem ci a raczej przypomnę:

- Twoja róża ma dla ciebie tak wielkie znaczenie, ponieważ poświęciłeś jej wiele czasu.

- Ponieważ poświęciłem jej wiele czasu … - powtórzył Mały Książę, aby zapamiętać.

- Ludzie zapomnieli o tej prawdzie – rzekł lis. - Lecz tobie nie wolno zapomnieć. Stajesz się odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś. Jesteś odpowiedzialny za twoją różę.

Pamiętaj więc że mnie oswoiłaś. I pamiętaj. Lubieżność to nie namiętność. Brak opamiętania to nie wolność.

I wyszło znowu tyle że kończyć powinienem a jeszcze słowo chciałem jeszcze. Tak więc niech komu już starczy idzie spać a Wielką Szu, Kanię i I prostą za zakrętem zapraszam na ciąg dalszy.

1. Ostatni będą pierwszymi. Wiesz? Bardzo cię rozumiem. Wiesz że na komputerze mam hasło dostępowe o treści „itakciekocham” - to do mojej byłej. Rozumiem cię. Trudno zapomnieć kogoś z kim się tyle przeżyło, tyle. I trudno zapomnieć że przeżyło się z tym kimś tyle miłych chwil. Rozumiem cię. A to że piszę że ten pe to taki i owaki to tylko dlatego że mu zazdroszczę. Zazdroszczę mu że ma takiego kogoś jak ty. Kto mimo krzywdy jaką wyrządził kocha nadal i ma nadzieję że wróci. I że przyjmiesz go z otwartymi ramionami, i wybaczysz i zrozumiesz. Zazdroszczę mu. Pisałem już u ciebie i powtórzę u mnie. Taki to ma wszystko. A taki jak ja to ma …...nic. Ale ile by w tym nie było zazdrości to jednak ten twój pe to niezła łajza. A może to już to tak jest że wy kochacie drani? Może to tak jest że kochacie nieodpowiedzialnych? Może to tak jest że kochacie niebezpieczeństwo? I może pociąga was ta męska zdrada? Pozdrawiam cię mocno i mimo wszystko trzymaj się. A spać chodzę raczej około dziesiątej więc jakby co to dobranoc mam na dzień dobry.

2. Pitbul pani koleżanko mnie zawiódł. No może poza początkiem gdzie uśmiałem się jak mało na którym filmie, ale to przecież nie komedia miała być. I zawiódł mnie nie dlatego że naczytałem się różnych pochlebnych opinii i komentarzy. Zawiódł mnie bo za mało było w nim mojego Pitbula. Za mało Gebelsa, za mało Barszczyka. I reklamowanie filmu osobą Królikowskiego gdzie pojawia się na pięć minut w epizodzie nie wiadomo nawet po co zagranym zalatuje mi tandetą. A Majami też mnie nie zachwycił. Może w przeciwieństwie do ciebie dlatego że nie patrzyłem na jego świetną fryzurę, wyrzeźbione ciało z mnóstwem tatuaży iiii przyrodzenie. Swoją drogą to pierwszy film gdzie nie ma gołej baby a jest za to goluśki facet. Świat, a raczej kino schodzi na psy. A jedynie godną odnotowania wg mnie jest postać grana przez Maję Ostaszewską. I kto jej te teksty pisał to – mistrz. Przytoczyłaś tam u siebie jeden, swoją drogą skąd go wzięłaś bo że zapamiętałaś nie uwierzę. Ale jak masz jakieś dojścia szemrana laleczko to mi tu podrzuć taki tekst jeden jak to tłumaczyła swojemu wybrankowi przy stoliku w knajpce co to miłość jest, bo mnie tekst ten rozwala swoją prostotą i trafnością. No a z tym co wiesz to trafiłaś idealnie. Ja już gotowy i skoncentrowany a tu mi coś wibruje. Na szczęście jako osoba kulturalna i obyta wyciszyłem zawczasu urządzenie. Ale o tym oczywiście cichoSZA.

3. Wiesz że wziąłem się przez ciebie za siebie i postanowiłem przeprosić się z angielskim. Tak więc ostatnimi dniami spędzam chwile w podróży z książką w dłoni i tak na ten przykład dowiedziałem się że set znaczy też zachód w odniesieniu do zachodu słońca. Czyli moja najukochańsza chwila, której tak bardzo mi ostatnio brakuje to sun set mówiąc twoim językiem. Widzisz. Dzięki tobie znam zachód słońca w dwóch językach. Ale że Kalibra wcześniej nie obczaiłaś to zdziwiony jestem niesłychanie. I pytasz czy dam wiarę? Nie dama. W co jak w co ale w to że nie wiedziałaś nie uwierzę. Aaaa i powiedz mi jeszcze czy tam na dole to leci: see you again my best friend, i czy to znaczy że widzę cię teraz mój przyjacielu najlepszy, czy raczej że zobaczymy się ponownie mój najlepszy przyjacielu czy może coś zupełnie innego. Bo to uuuuuueeeeeeaaaaaa które podoba mi się najbardziej to zapewne nic nie znaczy?

I tyle.

P.S. Jak jutro pójdę na basen z ponownie mocnym postanowieniem żeby sobie popływać dla relaksu i jak się znowu zacznę ze wszystkimi ścigać tak że po pół godzinie wyjdę wykończony do cna to jakem er, obiecuję, już więcej na ten cholerny basen kurwa nie idę.